KATECHEZA 220: DLACZEGO ÓSME PRZYKAZANIE STRZEŻE WIERNOŚCI CZŁOWIEKA WOBEC BOGA?
Dwa fragmenty biblijnego tekstu wyraźnie pokazują, czego strzeże ósme przykazanie. Pierwszy z nich pochodzący z Księgi Wyjścia oznajmia: „Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek” (Wj 20,16). Natomiast drugo zawarty na kartach Ewangelii wg św. Mateusza przypomina: „Słyszeliście… że powiedziano przodkom: <Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi>” (Mt 5,33)
Wykroczenie przeciw temu przykazaniu jest niewiernością wobec Boga, a ósme przykazanie broni istoty i godności człowieka.
Szukając źródła prawdy, dowiemy się ze Starego Testamentu, że Bóg jest prawdą, że Jego słowo jest prawdą. W Drugiej Księdze Samuela jest zawarte stwierdzenie: „Teraz Ty, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście” (2 Sm 7, 28). Lud Boży jest powołany do życia w prawdzie. Swą prawdę Bóg objawił doskonale w Jezusie Chrystusie, który jest Prawdą (por. J 14,6). Pójść za Jezusem oznacza żyć “Duchem Prawdy”, którego Ojciec posyła w Jego imieniu i który prowadzi do “całej prawdy”. Ewangelia wg św. Jana zapowiada: „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe” (J 16, 13). Tak Bóg w Trójcy Jedyny wychodzi naprzeciw człowieka, który z natury kieruje się ku prawdzie. Winien ponadto poszukiwać prawdy przede wszystkim w dziedzinie religii.
Prawda jest również podstawą życia w społeczności, która opiera się na wzajemnym zaufaniu. Toteż Jezus domaga się od swoich uczniów: “Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie” (Mt 5, 37). Prawda ma być prawdomównością i szczerością wprowadzaną w życie.
Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza: „Prawda lub prawdomówność jest cnotą, która polega na tym, by się okazywać prawdziwym w swoich czynach i mówić to, co prawdziwe w swoich słowach, wystrzegając się dwulicowości, udawania i obłudy” (KKK 2505).