KATECHEZA 219: CZEGO WYMAGA OD NAS ÓSME PRZYKAZANIE?
Ósme przykazanie zobowiązuje nas, abyśmy nie kłamali i zawsze mówili prawdę. Ów nakaz moralny odnosi się do powołania Ludu świętego, aby był zawsze świadkiem swojego Boga, który jest prawdą i pragnie, aby wszyscy ludzie doszli do jej poznania i osiągnęli zbawienie. Kłamstwo oznacza świadome i celowe mówienie lub działanie niezgodnie z prawdą. Stary Testament poucza nas, że Bóg jest źródłem wszelkiej prawdy, która trwa z pokolenia na pokolenie. Każdy człowiek ze swej natury skierowany jest ku prawdzie w myśl słynnych słów Świętego Augustyna, które wyrażają istotę omawianej kwestii: „Stworzyłeś nas Panie i skierowałeś ku Siebie i niespokojne jest serce nasze dopóki nie spocznie w Tobie”.
Ten, kto kłamie oszukuje samego siebie i bliźnich, którzy mają w pełni prawo znać całą prawdę o stanie rzeczy. Ponadto, kłamstwo polega na mówieniu nieprawdy z intencją oszukiwania i wprowadzenia innych osób w błąd. W Nowym Testamencie mamy w pełni objawioną prawdę, która przyjęła ludzkie kształty w Jezusie Chrystusie, ponieważ jak zaświadcza święty Jan: „Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa”. Zaprzeczeniem łaski i prawdy przyniesionej przez Chrystusa, który jest światłością świata, jest uparte trwanie w grzechu i kłamstwie, źródło wszelkich nieszczęść w wymiarze osobistym, rodzinnym i społecznym, ponieważ kłamstwo i grzech powodują wszelkie konflikty i podziały we wspólnocie ludzkiej, która powinna opierać się na fundamencie prawdy, wzajemnym zaufaniu oraz na sprawiedliwości i miłości.
Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina nam, że: „Z racji godności swojej wszyscy ludzie, ponieważ są osobami… nagleni są własną swą naturą a także obowiązani moralnie do poszukiwania prawdy, przede wszystkim w dziedzinie religii”. Po jej odnalezieniu, każdy powinien ją pogłębiać poprzez modlitwę i studium oraz zachęcać innych, aby wkroczyli na jej ścieżkę, która prowadzi do pełni życia i zmartwychwstania. Prawda w odniesieniu do prawości postępowania i mówienia nazywana jest prawdomównością, szczerością bądź otwartością. Prawdomówność jest cenną cnotą, dzięki której człowiek okazuje się być autentycznym w swoim postępowaniu oraz szczerym w mówieniu, wystrzegając się dwulicowości, udawania i obłudy.
Kłamstwo, które ze swej natury jest godne potępienia, oddala człowieka od Chrystusa jedynej Drogi, Prawdy i Życia oraz wprowadza w błąd tych wszystkich, którzy zbaczają z właściwej drogi mogącej zaprowadzić ich do prawdziwego życia. Krótko mówiąc, kłamstwo jest zgubne dla każdej społeczności, bo burzy zaufanie między ludźmi, solidarność i ducha wzajemnej pomocy.