KATECHEZA 223: JAKIE ZNACZENIE MA POSZANOWANIE PRAWDY ORAZ PIĘKNO I SZTUKA DLA ŻYCIA SPOŁECZNEGO?
Jednym z wymiarów na który zwraca uwagę ósme przykazanie jest poszanowanie prawdy. W Księdze Syracha znajdujemy pouczenie: “Kto zdradza tajemnicę, traci zaufanie i nie znajdzie sobie przyjaciela” (Syr 27, 16). Dobro drugiego człowieka i szacunek wobec jego prywatnego życia oraz dobro wspólne zobowiązują do dyskrecji. Poszanowanie prawdy to także umiejętność dochowania tajemnicy wtedy, gdy jest to konieczne. Nienaruszalna jest tajemnica sakramentu pojednania. Istnieją tajemnice zawodowe polityków, wojskowych, lekarzy, prawników, które nie powinny być ujawniane. Lekarz, który wie o swoim pacjencie bardzo dużo, nie może przecież opowiadać tego innym.
Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że „tajemnice zawodowe (…) lub zwierzenia przekazane w tajemnicy powinny być zachowane” (KKK 2491).
Kolejna sferą życia społecznego do której odnosi się ósme przykazanie to prawda, piękno i sztuka sakralna. Katechizm zauważa, że „Spełnienie dobra łączy się z przyjemnością duchową i pięknem moralnym. Podobnie prawda łączy się z radością i blaskiem piękna duchowego” (KKK 2500). Prawda związana jest ze słowem i czynem. Może jednak przenikać do różnych form ludzkiej działalności. Prawdę wyraża uczony, poeta, artysta plastyk czy aktor, a wszystkie wymienione przejawy ludzkiego działania rozszerzają możliwości poznawcze człowieka.
Także sztuka wyraża prawdę. Podobna jest do działania Boga – jest twórcza, przekształca rzeczywistość. A gdy człowiek tworzy sztukę sakralną, zbliża się do Boga, wychwala Go, odkrywa swoje potrzeby duchowe i uczestniczy w tworzeniu piękna. Bóg, najwyższe Piękno, Prawda i Miłość udzielając się człowiekowi przez sztukę staje się bliższy ludziom – nam wszystkim. Bóg objawia się w różnych dziełach stworzenia.