KATECHEZA 245: O CO PROSIĆ BOGA MODLĄC SIĘ ZA ŻYWYCH I ZMARŁYCH?
Zrozumiałe jest, że modląc się za kogoś, poleca się go kochającej i troskliwej opiece Bożej i przyzywa się dla niego Bożych darów, Bożego błogosławieństwa, aby go wspierały w codziennym życiu (por. Ef 1,3-14). To nie znaczy, żeby należało koniecznie liczyć na konkretne spełnienie wszystkich próśb. Chrześcijańska modlitwa wstawiennicza umieszcza każdą prośbę w szerszym kontekście najważniejszej prośby Chrystusa w Modlitwie Pańskiej: “Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi” (por. Mt 6,10). W tym sensie modlitwa wstawiennicza przede wszystkim przygotowuje i usposabia do zaakceptowania woli Bożej i życia według niej, jakakolwiek by ona była, gdyż “ufność, którą w Nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą” (l J 5,14). Klasyczne i bardzo popularne sformułowanie: “Jeżeli Bóg zechce” (Dz 18,21; l Kor 4,19; Ik 4,15) zakłada nieustanne odwołanie do niezgłębionej nieraz “tajemnicy Jego woli” (Ef 1,9).
Z drugiej strony Pismo Święte zajmuje się też modlitwą za zmarłych, opierając się na wierze w zmartwychwstanie. Modlitwę tę traktuje Kościół jako “komunię (określaną jako obcowanie) świętych” szczególnie z tymi, którzy umarli, i w ten sposób wyraża wiarę, że życie sięga poza śmierć, co ilustrują piękne słowa Księgi „Pieśni nad pieśniami” Starego Testamentu: “Od śmierci mocniejsza jest miłość” (por. Pnp 8,6)