KATECHEZA 247: JAKIE SĄ BIBLIJE PODSTAWY UCZYNKU MIŁOSIERDZIA: GŁODNYCH NAKARMIĆ?
Wśród uczynków miłosierdzia szczególne miejsce zajmuje nakaz: “głodnych nakarmić”. Chrystus w dramatycznej wizji Sądu Ostatecznego jako pierwszy warunek nagrody w niebie wymienia: “Byłem głodny, a daliście Mi jeść”. Również przez dwukrotne cudowne rozmnożenie chleba Jezus dał wyraz swej troski o cierpiących głód. Choć On sam i Jego uczniowie żyli ubogo z pomocy otrzymywanej od życzliwych ludzi, to na co dzień też udzielali wsparcia jeszcze biedniejszym od siebie ze wspólnej kasy, której strażnikiem był Judasz.
Troskę o ubogich w Ewangelii na ogół znamy, mniej natomiast opiekę nad nimi w Starym Testamencie. Oto Pięcioksiąg Mojżesza opisuje dokładnie troskę Boga o pokarm i wodę dla Izraelitów wędrujących przez 40 lat przez pustynię. Głód i pragnienie, jakich doświadczali w tej wędrówce, uczynił ich wrażliwymi na potrzeby biednych. Znalazło to wyraz w prawodawstwie Mojżesza.
Wymieńmy niektóre z Mojżeszowych przepisów: “Gdy wejdziesz do winnicy swego
bliźniego, możesz zjeść winogron do syta, ile zechcesz; lecz do swego koszyka ich nie weźmiesz. Gdy wejdziesz między zboże bliźniego swego, ręką możesz zrywać kłosy, lecz sierpa nie przyłożysz do zboża swego bliźniego” (Pwt 23, 25-26).
Współczesna moralność chrześcijańska również nie uważa za kradzież sytuacji, gdy biedny, nie znajdując miłosiernych ludzi, zaspokoi głód po kryjomu kosztem bogatego.
Ta sama Księga powtórzonego Prawa (zob. 24. 15) mówi, że pracownikowi należy uiścić zapłatę przed zachodem słońca, aby mógł kupić żywność sobie i rodzinie. Wielu było wówczas tak ubogich, że nie mogło czekać na zapłatę do końca miesiąca czy tygodnia.
W Księdze Kapłańskiej (zob. 19. 9) znajdujemy nakaz, by kłosy, które pozostaną po
związaniu snopów, zostawić biednym. Piękna pod względem języka i treści Księga Rut opisuje, Jak takie zbieranie kłosów przez Rut na polu Booza zakończyło się ich małżeństwem.