Category Archives: Bez kategorii

04 sie

CZY GRZECH INNYCH MOŻE BYĆ MOIM GRZECHEM?

KATECHEZA 361

Stare polskie przysłowie mówi, że Złodziejem jest ten, który kradnie, i ten, który worek trzyma. W wielu sytuacjach grzech nie mógłby zaistnieć, gdyby nie rozkaz, zachęta innych, zła rada, ich pochwała zamiaru lub pomoc, a potem milczenie, brak kary czy nawet uniewinnianie grzechów cudzych. Oto przykłady: Starszy brat namawia młodszego do kradzieży lub kłamstwa. Ktoś namawia drugiego do zła. Przełożony rozkazuje podwładnemu wykonać czyn, z którym nie zgadza się jego sumienie. Ktoś każe drugiemu czynić zło. Uczeń okrada płaszcze w szatni szkolnej, a jego kolega nie upomina go, zezwala na to. Wiem, że ktoś czyni źle, a ja mu na to zezwalam. Dwóch chłopców się bije, jeden atakuje drugiego, a cała klasa otacza ich kołem i zachęca okrzykami do coraz większej przemocy. Chamstwo i brak kultury ze strony młodego człowieka wobec star­szego są pochwalone jako dobry „styl życia”, „bo im się należy, by zrozumieli swe miejsce w życiu”. W ten sposób Ktoś może chwalić bliźniego za zły czyn. Atak ze strony agresywnych bandytów na bezbronną staruszkę kwitowany jest milczeniem wszystkich świadków tego zdarzenia. Ktoś wie o ciężkich przewinieniach, a nie mówi temu, komu powi­nien powiedzieć. Milczenie umacnia w czyniącym zło trwanie w grzechu. Podobnie brak kary ze strony rodziców za złe zachowanie dzieci za­chęca do dalszych tego typu działań.
Powyższe przykłady ilustrują, że są takie grzechy, których co prawda sami nie popełniamy, ale odpowiadamy za nie, gdyż bez udziału w nich osób drugich prawdo­podobnie by one nie zaistniały, w każdym razie ich powstanie byłoby znacznie utrudnione. W katechizmie nazywamy ich grzechami cudzymi. Kościół, opierając się na nauce Biblii, wymienia 9 grzechów cudzych:

  1. Namawiać do grzechu

  2. Nakazywać grzech

  3. Zezwalać na grzech

  4. Pobudzać do grzechu

  5. Pochwalać grzech drugiego

  6. Milczeć, gdy ktoś grzeszy

  7. Nie karać za grzech

  8. Pomagać w popełnieniu grzechu

  9. Usprawiedliwiać czyjś grzech

W cyklu kolejnych katechez omówimy poszczególne grzechy cudze. Temat ten pozostaje dziś bardzo ważny ze względu na bardzo słabą wiedzę wiernych o tym rodzaju grzechów.

02 lut

ROK LITURGICZNY

Rok liturgiczny, inaczej zwany również rokiem kościelnym, posiada dwa cykle świąteczne: związane z Bożym Narodzeniem i Wielkanocą.  W ciągu jednego roku, Kościół wspomina całe misterium zbawcze Chrystusa – od momentu Wcielenia przez Zesłanie Ducha Świętego, aż po oczekiwanie na ponowne przyjście Chrystusa na końcu czasów.

Cały rok liturgiczny składa się z następujących okresów:

 

  • Okres Adwentu;
  • Okres Bożego Narodzenia
  • Okres zwykły (I cześć)
  • Okres Wielkiego Postu  
  • Okres Wielkanocny
  • Okres zwykły (II część)

 

Pierwszym i najstarszym dniem świątecznym w Kościele jest niedziela. „Zgodnie z tradycją apostolską, która rozpoczęła się w dniu zmartwychwstania Chrystusa, Kościół celebruje misterium paschalne każdego ósmego dnia, który słusznie nazywany jest dniem Pańskim albo niedzielą. W tym bowiem dniu wierni powinni się gromadzić, aby słuchając Bożego słowa i uczestnicząc w Eucharystii, wspominać mękę, zmartwychwstanie i uwielbienie Pana Jezusa oraz składać dziękczynienie Bogu, który “przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził ich do żywej nadziei” (1P 1,3). Niedziela jest zatem pierwotnym dniem świątecznym…” (KL 106).

Święta nakazane to dni, w które wierzący jest zobowiązany do uczestniczenia we Mszy świętej oraz do powstrzymania się od prac niekoniecznych (I przykazanie kościelne).

Dla Polski dniami świątecznymi nakazanymi są następujące uroczystości:

  • Wszystkie niedziele
  • Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – 1 stycznia
  • Objawienie Pańskie (Trzech Króli) – 6 stycznia
  • Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) – czwartek po Uroczystości Trójcy Przenajświętszej (60 dni po Wielkanocy)
  • Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Matki Boskiej Zielnej) – 15 sierpnia
  • Wszystkich Świętych- 1 listopada
  • Boże Narodzenie- 25 grudnia